Wywiad z Markiem Prawdą, Dyrektorem Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w  Polsce, a także byłym ambasadorem RP w Szwecji i Niemczech oraz Stałym Przedstawicielem RP przy Unii Europejskiej

Jan Pabisiak: Panie Dyrektorze, dziękuję za Pańską zgodę na udział w roli eksperta w tym wywiadzie. Na  początek chciałbym spytać Pana, jako doświadczonego dyplomatę i urzędnika, jakie znaczenie miała dyplomacja dla budowy niepodległego Państwa Polskiego i jego pozycji na arenie europejskiej?

Angela Merkel wurde wieder zur Bundeskanzlerin Deutschlands. Ihre Partei, CDU, hat die Parlamentswahlen gewonnen und zusammen mit CSU und SPD die Große Koalition gebildet. Doch ist die Unterstützung für die Regierungskoalition im Vergleich zu vorherigen Jahren stark gesunken. Es gibt verschiedene Gründe dafür, aber als am wichtigsten scheint die Migrationskrise, die nach dem Ausbruch des Bürgerkriegs im Syrien im 2011 deutlich zugenommen hat[1]. Von Bedeutung sind auch die Schwierigkeiten, die CDU/CSU hatten, um eine Koalition zu bilden. Nachdem Martin Schulz, der Kanzlerkandidat der SPD, verlautbart hatte, dass seine Partei sich nicht mit der CDU/CSU übereinstimmen will, begannen die monatelangen Verhandlungen mit den restlichen Parteien[2]. Partei Merkels hat sich um die Vereinbarung mit FDP und den Grünen bemüht, um die so genannte Jamaika-Koalition zu bilden. Doch ist das nicht gelungen[3]. Zuletzt hat Schulz seine Meinung geändert und die CDU/CSU-SPD Koalition konnte wieder regieren[4].

The nuclear heritage we have to live with, want it or not, is the world’s collection of nuclear powers, countries aspiring to have it, and states who create alliances with those who have them. Long after World War II, in 1968, first real measures were created to steady the nuclear armaments race (Treaty on the Non-Proliferation of Nuclear Weapons) and take it under control. Nevertheless, not all countries in the world are democracies, hence not all of them perceive war as the last resort.

Dumna Socjaldemokratyczna Partia Niemiec weszła z wielkimi nadziejami i świeżym kandydatem na kanclerza w wyścig wyborczy. Początkowy entuzjazm związany z niespodziewaną kandydaturą Martina Schulza minął szybko po słabych wynikach w wyborach landowych w Szlezwiku-Holsztyn, Kraju Saary i będącą tradycyjnym bastionem SPD Nadrenią-Westfalią. Niemniej socjaldemokraci stale mają szanse na udział w rządach, chociaż jedynie jako mniejszy partner CDU/CSU w nielubianej „wielkiej koalicji”. Czy SPD a przede wszystkim Kanclerz A. Merkel zdecydują się na takie rozwiązanie w dużej części będzie zależało od wyniku mniejszych partii.

Kolejnym kandydatem na partnera koalicyjnego dla chadecji jest partia Zielonych. Partia wywodząca się z ruchu ekologicznego i pacyfistycznego rozwinęła się na tyle, iż jest w stanie na szczeblu landów współpracować zarówno z partiami z lewej strony sceny politycznej jak i z CDU. Co zdaje się być dogodnym punktem wyjścia do realizacji własnych celów z różnymi partnerami, w praktyce powoduje poważne dyskusje wewnętrzne. Obok raczej niewidocznej kampanii wyborczej nie spowodowało to znaczącego spadku w poparciu wyborczym. Skandal z silnikami diesla jest potencjalnie tematem na ostatnie dni kampanii, a osiągniecie trzeciego miejsca pozostaje w zasięgu.

Miesiąc przed wyborami do Bundestagu (niższej izby parlamentu) 24. września 2017 r. kampania wyborcza powoli się rozkręca. Chociaż na tą chwilę mało kto wątpi w zwycięstwo Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej Angeli Merkel, to nadal pozostaje kwestią otwartą kto zostanie jej koalicjantem w nowym rządzie. Kwestie polityki zagranicznej raczej nie będą odgrywać kluczową role w decyzji wyborców. Nie mniej warto zwrócić uwagę na kwestie polityki zagranicznej w programach wyborczych największych partii niemieckich, gdyż mogą one wskazać na możliwe kierunki działań niemieckiej dyplomacji po wrześniowych wyborach. Niniejsza seria analiz ma na celu przedstawić najważniejsze partie niemieckie oraz przybliżyć ich pozycje w kwestiach polityki europejskiej, zagranicznej i bezpieczeństwa.

Wielka Brytania postanowiła opuścić Unię Europejską - zgodnie z czerwcowym  referendum 2016 r. Decyzja ta została nazwana przez społeczność międzynarodową jako Brexit. Wyjście z UE przynosi ze sobą zmiany dla przedsiębiorstw międzynarodowych mających oddziały w Zjednoczonym Królestwie. Decyzja ta wiąże ze zmianami dotyczącymi swobodnego przepływu kapitału, zasobów ludzkich, usług, technologii przez granice. Wcześniej obowiązujący porządek będzie podlegać bardziej rygorystycznym przepisom oraz zwiększy koszty transferowe dla stron UE – Wielka Brytania.

Leitkultur – ‘Leading Culture’ is a controversial term in Germany. The past doesn’t make it easy for Germans to name their country or culture as ‘leading’ or ‘better’, no matter the context and real meaning of these words. Should we have a Leitkultur at all?- might be the question. But how can we say, that our culture is better than others, it but links us to the past. But apparently German’s are past asking these questions, they are in need of some clear phrases they can teach the newcomers invading their land. Or, at least, to sell them to their voters.