Wybory parlamentarne (Sobranje) w Macedonii Północnej miały się odbyć na jesieni w 2020 roku, jednak z powodu braku osiągnięcia porozumienia w sprawie rozpoczęcia negocjacji akcesyjnych z Unią Europejską zostały przyśpieszone i rozpisane na 12 kwietnia 2020 roku. Decyzję podjął premier Zoran Zaev, lider partii – Socjalistyczny Związek Macedonii (Socjaldemokratski sojuz za Makdonija - SDSM). Wybory kwietniowe uniemożliwiła jednak sytuacja związana z pandemią COVID-19. Ostatecznie głosowanie odbywało się pomiędzy 13 a 14 lipca 2020 roku. W dniach 13 i 14 lipca głosowali podejrzani i chorzy na COVID-19, natomiast w środę 15 lipca głosować mogło pozostałych 1,814,263 obywateli. Startowało 1598 kandydatów z 15 partii i koalicji politycznych, z sześciu okręgów wyborczych.

Unia Europejska

Wtorek zakończył trwający od czterech dni szczyt przywódców państw europejskich - Rady Europejskiej. Po wielogodzinnych negocjacjach, o godzinie 5:30 Charles Michel ogłosił oficjalne porozumienie. Wiele mówi się o prawie rekordowej długości trwania negocjacji, do pobicia rekordu z nicejskiego szczytu w 2000 r. brakowało jedynie 20 minut.

Wielka Brytania

Szwajcaria

"Masowy krzyk" w Szwajcarii

Wybory prezydenckie na Białorusi zaplanowano na 9 sierpnia 2020 roku. Aleksandr Łukaszenko jest prezydentem Białorusi od 26 lat i w tych wyborach będzie kandydował po raz szósty. W dniu 19 czerwca upłynął termin zbierania podpisów dla kandydatów, ubiegających się o najwyższe stanowisko państwowe. W dniu 22 czerwca w Centralna Komisja Wyborcza Białorusi ogłosiła, że 7 kandydatów uzyskało wymaganą liczbę podpisów (ponad 100 tysięcy), ale obecnie Komisja nie wymienia ich nazwisk, ponieważ jest w trakcie weryfikowania podpisów. Oficjalne informacje powinny zostać podane 30 czerwca.

Rok temu, setki tysięcy ludzi w Hongkongu zebrało się na demonstracji, która stała się początkiem kryzysu politycznego i największego od dziesięcioleci wyrazu społecznego gniewu wobec polityki Pekinu. Na początku tego roku demonstracje ucichły w obliczu pandemii koronawirusa, jednak powodów do niezadowolenia społecznego tylko przybyło.

Długoletni narastający konflikt, odmienne interesy, niewinny początek i fatalne perspektywy. Protesty w Hongkongu od jedynie sprzeciwu wobec pojedynczej ustawy przerodziły się w walkę o wolność i autonomię wyjątkowego miasta. Przez pierwsze pół roku nie było tygodnia, żeby medialnym wiadomościom ze świata nie towarzyszyła relacja z Hongkongu. Przez ten czas historyczne już protesty tylko rosły na sile i nie wygląda na to żeby w najbliższym czasie miały przycichnąć, lub skończyć się utrzymaniem statusu quo.

Setki mężczyzn, kobiet i dzieci pochodzących z państw europejskich przebywa w więzieniach oraz obozach dla uchodźców w Syrii i Iraku, czekając w nieskończoność na pomoc ze strony swoich rządów. Dołączając do budowanego na Bliskim Wschodzie przez terrorystów z tzw. Państwa Islamskiego (ISIS) quasi-kraju, który w szczytowym momencie władało terytorium zamieszkałym przez ok. 10 milionów osób, wielu z nich popełniło zbrodnie, przez które społeczeństwa Zachodu patrzą sceptycznie na ponowne przyjęcie ich w swoje szeregi. Gdy w październiku 2019 roku koalicja wojsk kierowana przez Stany Zjednoczone położyła kres terytorialnemu dominium ISIS, zagraniczni bojownicy i ich rodziny zostali pojmani i pozostawieni bez żadnych perspektyw na przyszłość. Rozczarowani takim potoczeniem się spraw, domagają się powrotu do domu, powołując się na podstawowe prawa człowieka i obywatela, z których przecież zrezygnowali w momencie dołączania do wojny wymierzonej przeciwko zachodniej cywilizacji.

Francja

Fala protestów wywołana zabójstwem Afroamerykanina George’a Floyda przez policjanta w mieście Minneapolis w USA dotarła również do Francji. Obok „Black Lives Matter” i innych haseł domagających się równego traktowania w społeczeństwie, ponad 23 tys. manifestantów skandowało slogany przeciwko przemocy policyjnej, problemu, który powrócił do debaty publicznej podczas protestów „żółtych kamizelek” z 2019 roku. Według Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, 6-ego czerwca br. w samym Paryżu zebrało się 5,5 tys. protestujących, pomimo zakazu masowych zgromadzeń wynikających z ryzyka dalszego rozprzestrzeniania się wirusa Covid-19. Do pokojowych manifestacji doszło również w Bordeaux, Lyonie, Lille i Marsylii. Śmierć George’a Floyda wywołała poruszenie we Francji, ponieważ nawiązała do wydarzenia z 2016 roku, kiedy to czarnoskóry Adama Traoré został aresztowany w mieście Beaumont-sur-Oise i zmarł w dotąd niewyjaśnionych okolicznościach. Toczący się od czterech lat proces sądowy stał się swoistym polem bitewnym ekspertów medycznych i prawników, którzy przerzucają się teoriami na temat śmierci Adamy. W reakcji na protesty prezydent Macron spotkał się z przedstawicielami rządu, domagając się propozycji ustaw dotyczących polepszenia etyki zawodowej policjantów oraz eliminowania rasizmu.

A brief summary of the United States foreign aid and Americans’ approach towards it.

These days we, as a developed part of the contemporary world, witness several catastrophes all around us each day: starting from climate change, moving on to famine, children malnutrition, natural disasters, but also wars, international and non-international armed conflicts, refugee crises’, etc. We tend to stay helpless towards them, not thinking about the way to solve these problems, but instead hoping they will be solved for us. However, it is not a truthful statement that we are unable to do anything. Someone may ask: ”How can I stop famine or the horror of wars, occurring all around the world?”. Actually, not only can we stop it, but we also are able to influence it now. What can we do? Humanitarian intervention and humanitarian assistance are the answers to all of these problems, and I am going to illustrate it in my essay.